Herbestemming van leegstaande kantoorpanden is een thema dat ik regelmatig tegenkom als tekstschrijver met belangstelling voor ruimtelijke ontwikkeling. Herbestemming is goed, leegstand is fout, creatief hergebruik is duurzaam. Maar nu komt het opeens heel dichtbij.
Ingrijpende verbouwing
Ik woon en werk in een jarendertigbuurt in het Amsterdamse Plan Zuid. Bij mij tegenover staat een pand dat oorspronkelijk is gebouwd als Gereformeerde Kweekschool en de afgelopen jaren in gebruik was als kantoorruimte voor het ROC Mediacollege aan de andere kant van de straat. Eind vorig jaar begon een ingrijpende verbouwing, met soms de nodige geluidsoverlast: ook in de weekenden werd vaak doorgewerkt en de drilboren werden het liefst om zeven uur ’s morgens opgestart.
Nimby-gedrag?
Ik ging ervan uit dat het ROC-kantoor hier weer terug zou komen. Maar sinds vorige week hangt er een informatiebord aan het pand. Er komt een kliniek. Ik schrok: zou een ziekenhuis meer overlast veroorzaken dan een schoolkantoor? En ik was geërgerd: had niemand bedacht dat het attent zou zijn om de buurt te informeren, of was dat bewust niet gedaan om protesten te voorkomen? Maar ik schaam me ook een beetje: vertoon ik nu ook al nimby-gedrag?
Voorlopig krijgt de kliniek het voordeel van de twijfel. Misschien brengt het wel meer reuring in deze ietwat saaie buurt. En misschien kan ik ze nog van dienst zijn met een artikel over de geschiedenis van het gebouw.
Voor het relatiemagazine van BNG Bank schreef ik een artikel over de financiële aspecten van leegstand. En herbestemming was het thema van Bouwend Haarlem 2012, waarvan ik een journalistiek verslag maakte.