“We zijn trots op de vernieuwing in de Amsterdamse Kolenkitbuurt. Kun je daar een boekje over maken?” Die vraag stelde woningcorporatie Eigen Haard me begin dit jaar. Ja dat kan!
IJskoud
Op een ijskoude dag in februari nam ik er een kijkje. Wat een metamorfose! De strokenbouw uit de jaren vijftig is vervangen door gesloten bouwblokken, met autoloze straten en grote bloembakken voor de deur. Maar geen mens te bekennen, want wat was het guur die dag.
De maanden daarna kwam ik er vaak. Ik fietste erheen met een gebiedsontwikkelaar, sprak met wijkbeheerders, wijkagenten en woonbegeleiders. Belde aan bij bewoners: mensen die uit oude woningen naar nieuwbouw waren verhuisd of die uit andere buurten kwamen. Ik ging op bezoek bij een woongroep, bezocht de buurtrommelmarkt en sprak op straat mensen aan.
Met al die informatie schreef ik verhalen over de stenen en vooral ook over de sociale kant van zo’n nieuwe buurt. Een buurt die veel beter is, maar nog niet perfect. Ook voor die kritische noot was ruimte.
Zonnig
Op een zonnige septemberdag deelden we het boekje uit in de buurt. En alle ruim 700 bewoners kregen een exemplaar in de brievenbus. Vormgever Oguz Kurt maakte een kleurig geheel van de teksten en de portretten door fotografenduo Chris en Marjan. Ook is er een website met verhalen van de bewoners. Mensen die trots mogen zijn op hun buurt, zoals ik trots ben op dit boekje.
Naast het buurtboekje maakte ik een meer vakinhoudelijk verhaal voor Nul20, een magazine over wonen in de Metropoolregio Amsterdam.
Foto: Shirley Brandeis